Takvim yaprakları tam olarak ne zamanı gösteriyordu anımsamıyorum. Emin olduğum şey ise yine yukarıdakine benzer bir fotoğraftı. Fotoğrafta Afrika'nın kurak alanlarından birinde, bir erkek çocuğu görünüyordu.
Erkek çocuğu ki bir insan bile denilemeyecek derecede vücudu deformasyona uğramış; açlığı, sefaleti, güçsüzlüğü yüzünden vücudunu hareket dahi ettiremeyecek durumdaydı. Yanı başında bir akbaba, beslenmek için; sessiz sedasız avının ölmesini bekliyordu... Bu anı fotoğraflayan Amerikalı fotoğrafçı, fotoğrafı çekebilecek zamanı bulmasına rağmen, -bir sebepten- olay yerinden uzaklaşmıştı. O fotoğraf yayınlandığı anda öylesine ses getirdi ki, çocuğu bile bile ölüme terk eden fotoğrafçı, ödül olarak o yıl Pulitzer fotoğrafçılık ödülüne bile layık görüldü. Kısa bir zaman sonra da fotoğrafçının çektiği vicdan azabı neticesinde -ben hiç sanmıyorum- intihar ettiği yazılıp çizildi.
Aradan yıllar geçmesine rağmen ne gariptir ki Amerikalıların insan sevgisinde(!) hiçbir değişiklik olmamış gibi görünüyor. Yine gözünü hırs bürümüş, insanlıktan nasibini almamış bir kameraman, gözleri önünde dev bir pitona yem edilmiş Afrikalı bir köylü çocuk... Üstelik yayınları Dünya çapında alıcı bulan; çocuk yayınları da bulunan -buradaki çocukları kapsamıyor galiba- National Geographic... Tüm kalbimle alkışlıyorum.
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
İnsan hakları evrensel bildirgesini ilk kez kabul etmesiyle övünen, çocuk haklarında yine birinci olduğunu iddia eden; lakin her fırsatta acımasızlık ve caniliğini sergilemekten çekinmeyen "Amerikan Rüyası"ndan artık uyanma vakti gelmedi mi dostlar? Dünya varlık payının %52'sini tek başına tüketen, doymak bilmez bencil halkıyla, savaş baronlarıyla, kanserojen fast food çılgınlığıyla; Epılıyla, pırlanta sevdasıyla, petrol arsızlığıyla, sömürüsüyle sadece kendine adil işleyen demokrasisiyle Amerika...
Bir Egeli olarak tepkimi böyle bir başlıkta göstermek istedim: Uncle Sam (Sem Amca) bizlere çektirdiklerin tüm dünyaya "Yetti Gayrı..."
